ยำหนัง Buffalo’s Skin Salad

ยำหนังที่ว่านี้คือ หนังควายค่ะ หนังอย่างอื่นเขาไม่ยำกันค่ะ (รวมทั้งหนังคนด้วย)  กรรมวิธี คือ หนังควายสดหรือแห้ง เอาไปเผาไฟ เสร็จแล้วก็เอาไปแช่น้ำให้พอง แล้วขูดเอาส่วนที่ไหม้ออก เป็นการขัดให้ผิวของหนังขาวสวย(สามารถประกวดเอ๊ยกินได้) แม่ข้าพเจ้าบอกว่าหนังจะพองตัวขึ้นจากหนังแห้งประมาณหนึ่งเท่าตัว  เมื่อเสร็จแล้วก็หั่นเป็นชิ้นเล็กๆ และเอามายำ เครื่องปรุงที่สำคัญคือ พริกลาบ และผักไผ่ ทำง่ายมาก น้ำซุบที่ต้มสุกใส่หนังที่หั่นแล้ว อ้อ ลืมไปน้ำซุบน่ะต้องเอาตะไคร้หั่นเป็นท่อนใส่ลงไปด้วย(ไม่สะใจจากตะไคร้ใน เครื่องปรุงพริกลาบเลยต้องเอามาใส่เพิ่มในน้ำซุปอีกที หุหุ) เอาพริกลาบใส่ตามชอบ บีบน้ำมะนาวใส่ โรยหน้าด้วยผักไผ่หั่นหยาบ อร่อยหนุบหนับเหมือนกินเยลลี่ดีค่ะ

ผักไผ่ คือ ผักชนิดหนึ่งภาคกลางเรียกว่าผักแพ้ว ผักไผ่นี่ส่วนใหญ่คนที่ไม่ปลูกเองจะไม่รู้ว่าจริงแล้วมีดอกที่สวยงามมาก จะออกดอกหน้าหนาว ดอกเล็กๆ เป็นสีชมพูสะพรั่งเต็มสวนไปหมด ชาวเหนือส่วนใหญ่จะใช้กินเป็นผักเครื่องเคียงอาหารพวกน้ำพริก หรือลาบ ร่วมกับผักสดพื้นบ้านชนิดอื่นๆ ส่วนใหญ่จะทานกันประจำจนปลูกไว้เป็นผักสวนครัวคู่บ้านคนเมือง แต่เท่าที่เห็นปัจจุบันแถวบ้านข้าพเจ้าคนเมืองส่วนใหญ่จะทำงานข้างนอกกันจน ขี้เกียจปลูกผักสวนครัวจึงซื้อกันแทบทั้งสิ้น ตั้งแต่พริกขี้หนูยันผักไผ่หอมด่วน(สะระแหน่)

พริก ลาบ คือ เครื่องปรุงชนิดหนึ่งประกอบด้วยเครื่องเทศหลายชนิดซึ่งถามแม่ข้าพเจ้าเองก็ ไม่รู้ว่ามาจากที่ใหนบ้างเพราะมีหลายอย่างเกินไปแถมแปลกๆ และอีกอย่างคือไม่รู้ใครเป็นต้นคิดสูตรเครื่องเทศพริกลาบนี้ คือเท่าที่ทราบคือสืบทอดกันมาและมีขายกันทั่วไปอย่างแพร่หลายตามร้านขายของ ชำ(ยกเว้นเซเว่น..) เท่าที่รู้เละแม่ข้าพเจ้าบอกคือ พริกขี้หนูแห้ง ตะไคร้ซอยเป็นแว่น เม็ดผักชีแห้ง มะแขว่น(ภาคกลางเรียกอะไรก็ไม่รู้ แต่ข้าพเจ้าลองปลูกเองที่บ้านกำลังออกดอกครั้งแรก..ตื่นเต้นมาก แล้วจะเอารูปมาฝากค่ะ) เอาทุกอย่างไปคั่วจนเกือบไหม้ แล้วบดหยาบปนกับเครื่องเทศอื่นที่ข้าพเจ้าไม่รู้จัก) ใครอยากทำลาบสูตรภาคเหนือไม่ต้องเครียด ไปร้านขายของชำในหมู่บ้าน แทบทุกที่มีเจ้าพริกลาบสำเร็จใส่ถุงขายโดยทั่วไป ถุงละห้าหรือสิบบาทแล้วแต่ขนาด  4-9-54

อ้อ ลืมไปอีกอย่างว่า จากอาหารวันนี้ หนังเวลาจะทานเราต้องเอาไปแช่น้ำก่อนมันถึงจะนิ่มและทานได้อร่อย  แม่ข้าพเจ้าจึงเล่าให้ฟังถึงสำนวนภาษาเหนือเกี่ยวกับหนังว่า "หนังบะเกยปอง" แปลเป็นสำนวนภาษากลางว่า สามล้อถูกหวย  (บะเกย=ไม่เคย,ปอง=พอง)